Sunday, 12 April 2015

hadithi I sures Buruxh

Bismilah

حَدَّثَنَا مَحْمُودُ بنُ غَيْلاَنٍ وعَبْدُ بنُ حُمَيْدٍ - المعنى واحدٌ - قَالا أَخْبَرَنَا عبدُ الرزَّاقِ عَن مَعْمَرٍ عَن ثابتٍ البنانيِّ عَن عَبْدِ الرَّحْمنِ بن أبي ليلى عَن صُهيبٍ قَالَ:
- "كانَ رَسولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عليهِ وسلَّم إذا صَلَّى العصْرَ همسَ، والهمسُ في قولِ بعضهمْ تحرُّكُ شفتيهِ كأنَّهُ يتكلَّمُ، فقيلَ لهُ إنَّكَ يا رَسُولَ اللَّهِ إذا صلَّيتَ العصْرَ همستَ. قَالَ: إنَّ نبياً منَ الأنبياءِ كَانَ أُعجبَ بأمَّتهِ فَقَالَ مَنْ يقومُ لهؤلاءِ، فأوحى اللَّهُ إليهِ أنْ خيَّرهمْ بين أنْ أنتقمَ مِنهمْ وبينَ أنْ أُسلِّطَ عليهمْ عدوَّهمْ فاختاروا النِّقمةَ، فسلَّطَ عليهمْ الموتَ فماتَ منهمْ في يومٍ سبعونَ ألفاً. قَالَ وكانَ إذا حدَّثَ بهَذَا الحَدِيثِ حدَّثَ بهَذَا الحَدِيث الآخرِ. قَالَ: كَانَ ملكٌ من الملوكِ وكانَ لذلكَ الملكِ كاهنٌ يكهنُ لهُ فَقَالَ الكاهنُ انظروا إلى غلاماً فهماً أو قَالَ فطناً لَقِناً فأعلِّمهُ علمي هَذَا فإنِّي أخافُ أنْ أموتَ فينقطعَ منكمْ هَذَا العلمُ ولا يكونَ فيكم منْ يعلمهُ. قَالَ فنظروا لهُ عَلَى ما وصفَ فأمروهُ أنْ يحضرَ ذلكَ الكاهنَ وأن يختلفَ إليهِ. فجعلَ يختلفُ إليهِ وكانَ عَلَى طريقِ الغلامِ راهبٌ في صومعةٍ. قَالَ مَعْمَرٌ أَحْسَبُ أنَّ أصحابَ الصوامعِ كانوا يومئذٍ مُسْلِمِينَ، قَالَ فجعلَ الغلامُ يسألُ ذلكَ الرَّاهب كلَّما مرَّ بهِ فلمْ يزلْ بهِ حتَّى أخبره فَقَالَ إنَّما أعبدُ اللَّهَ، قَالَ فجعلَ الغلامُ يمكثُ عندَ الرَّاهب ويُبطئُ عَنِ الكاهنِ، فأرسلَ الكاهنُ إلى أهلِ الغلامِ أنَّهُ لا يكادُ يحضرني فأخبرَ الغلامُ الرَّاهب بذلكَ، فَقَالَ لهُ الرَّاهب إذا قَالَ لكَ الكاهنُ أينَ كُنتَ فقلْ عندَ أهلي، وإذا قَالَ لكَ أهلكَ أينَ كنتَ فأخبرهمْ أنَّكَ كنتَ عندَ الكاهنِ. قَالَ فبينما الغلامُ عَلَى ذلكَ إذْ مرَّ بجماعةٍ من الناسِ كثيرٍ قدْ حبستْهُمْ دابةٌ، فَقَالَ بعضهمْ إنَّ تلكَ الدَّابَّةَ كانتْ أسداً، فأخذ الغلامُ حجراً فَقَالَ الَّلهُمّ إنْ كَانَ ما يَقُولُ الرَّاهب حقَّاً فأسألكَ أنْ أقتلهُ، ثُمَّ رمى فقتلَ الدَّابَّةَ، فَقَالَ الناسُ من قتلهَا قَالَوا الغلامُ، ففزِعَ الناسُ فَقَالَوا قد علمَ هَذَا الغلامُ علماً لمْ يعلمْهُ أحدٌ، قَالَ فسَمِعَ بهِ أعمى فَقَالَ لهُ: إن أنتَ رددتَ بصري فلكَ كَذَا وكَذَا، قَالَ لا أريدُ منكَ هَذَا ولكنْ أرأيتَ إنْ رَجعَ إليكَ بصركَ أتؤمنُ بالَّذِي ردَّهُ عليكَ؟ قَالَ نعمْ قَالَ فدعا اللَّه فردَّ عليهِ بصرهُ فآمنَ الأعمى، فبلغَ الملكَ أمرهُم. فبعثَ إليهمْ فأُتِيَ بهمْ فَقَالَ لأقتلنَّ كلَّ واحدٍ منكمْ قتلةً لا أقتلُ بها صاحبهُ، فأمرَ بالرَّاهبِ والرَّجلِ الَّذِي كَانَ أعمى فوضعَ المنشارَ عَلَى مفرقِ أحدهما فقتلهُ وقتل الآخر بقتلةٍ أُخرى، ثُمَّ أمرَ بالغلامِ فَقَالَ انطلقوا بهِ إلى جبلِ كَذَا وكذا فألقوهُ منْ رأسِهِ، فانطلقوا بهِ إلى ذلكَ الجبل فلما انتهوا إلى ذلكَ المكانِ الَّذِي أرادوا أنْ يلقوهُ منهُ جعلوا يتهافتونَ منْ ذلكَ الجبل ويتردَّونَ حتَّى لم يبقَ منهمْ إلا الغلامُ. قَالَ ثُمَّ رجعَ فأمرَ بهِ الملكُ أنْ ينطلقوا بهِ إلى البحرِ فيلقونهُ فيه فانطلقَ بهِ إلى البحرِ فغرَّقَ اللَّهُ الَّذِينَ كانوا معهُ وأنجاهُ، فَقَالَ الغلامُ للملكِ إنَّكَ لا تقتُلني حتَّى تصلبني وترميني وتقولَ إذا رميتني بسمِ اللَّهِ ربِّ هَذَا الغُلامِ، قَالَ فأمرَ بهِ فصُلبَ ثُمَّ رماهُ فَقَالَ بسمِ اللَّه ربِّ هَذَا الغلام. قَالَ فوضعَ الغلامُ يدهُ عَلَى صدغهِ حيَن رُميَ ثُمَّ ماتَ، فَقَالَ أناسٌ لقدْ علمَ هَذَا الغلامُ علماً ما علمَهُ أحدٌ فإنَّا نؤمنُ بربِّ هَذَا الغلامِ، قَالَ فقيلَ للملكِ أجزعتَ أنْ خالفكَ ثلاثةٌ فهَذَا العالمُ كُلُّهمْ قدْ خالفوكَ، قَالَ فخدَّ أخدوداً ثُمَّ ألقى فيهَا الحطبَ والنَّار ثُمَّ جمعَ النَّاسَ فَقَالَ منْ رجَعَ عَن دينهِ تركناهُ ومنْ لمْ يرجعْ ألقيناهُ في هَذِهِ النَّارِ، فجعلَ يلقيهمْ في تلكَ الأخدودِ. قَالَ يَقُولُ اللَّهُ تَبَارَكَ و تَعالَى فيهِ: {قُتِلَ أصحَابُ الأخدُودِ. النَّارِ ذاتِ الوَقُودِ} حتَّى بلغَ {العَزِيزِ الحَمِيدِ} . قَالَ فأمَّا الغلامُ فإنَّهُ دُفنَ، قَالَ فيُذكرُ أنَّهُ أُخرجَ في زمنِ عُمَرَ بنِ الخطَّابِ وإصبعُهُ عَلَى صدغهِ كمَا وضعَهَا حيَن قُتِلَ". هَذَا حَدِيثٌ حَسَنٌ غَرِيبٌ.

Suhejbi transmetoi:” Kur i Derguari i Allahut e fali namazin e asrit-iqindise- ai pershperiti-el hams sipas disa prej tyre eshte livizja e buzeve sikur te jesh duke folur- iu tha atij:” O i derguari i Allahut! Pasi qe e fale iqindine, ti pershperite? Ai tha:”Ka qene nje nga Profetet, dhe ai u mahnit me ummetin, popullin e tij dhe keshtu tha:”Kush mundet qe ti kundervihet ketyre njerezve( dmth ummetit te tij)?” Keshtu Allahu i shpalli atij, se ata duhet te zgjedhin ne mes te disa prej tyre te vuajne nga nje pjese e zemerimit ose qe disa nga armiqte e tyre ti sulmojne ata. Ata e zgjodhen hidherimin. keshtu qe vdekja erdhi mbi ta ne ate mase saqe 70 mije prej tyre vdiqen mbrenda nje dite.”

Dhe kur ai kur ai e transmetonte kete hadith e transmetonte edhe kete hadith tjeter( Abdurr-Rrazaku thote qe sa here qe Ma’mari e transmetonte hadithin e mesiperm e transm,etonte edhe hadithin e meposhtem sh.p) (nga Suhejbi radiAllahu anhu qe transmeton se i Derguari i Allahut tha):”Ishte nje mbret prej mberterve, dhe ky mbret e kishte nje falltor-kahin- qe parashikonte per te. Falltori i tha:” Ma gje nje djalosh , dhe te jete prej atyre qe kane zgjuarsi ose ndoshta ai tha i mprehte dhe i shpejte qe tia mesoj kete dituri timen. Sepse me te vertete, kam frike se do te vdes dhe kjo dituri do te largohet prej teje, dhe nuk do te mbese askuhs nga populli yt qe e di kete.” Ai tha:” Ata pane per nje djalosh dhe e gjeten dike qe ishte sipas pershkrimit te tij( te kerkuar nga falltori sh.p) Pastaj e urdheruan ate qe te rrije me falltorin dhe te vazhdoje ta vizitoje ate. Keshtu ai(djaloshi) nisi ta vizitoje ate(falltorin) shpesh, dhe gjate rruges ai kalonte nga faltorja e nje murgu- Ma’mari tha:”Mendoj se gjate asaj kohe njerezit e kesaj faltoreje ishin muslimane. Ai vazhdoi:”Keshtu djaloshi e pyeste murgun pyetje sa here qe e takonte ate dhe nuk u largonte nga ai derisa te kishte marre pergjigje, keshtu ai(murgu) tha:” Une adhuroj vetem Allahun.” Keshtu djaloshi fillo te kaloje me shume kohe me murgun dhe duke arritur me vonese tek falltori. Falltori ia coi nje mesazh familjes se djalit duke thene se ai me zor vjen tek mua.” Djaloshi ia tha murgut kete gje dhe ai i tha:” Kur te te pyese falltori se ku ishe, thuaji qe isha me familjen time e kur familja te te pyese thuaji qe isha me falltorin. keshtu nje dite djaloshi kaloi prane nje grumbulli te madh njerezish qe ishin te penguar nga nje bishe. Disa nga ata thane qe (bisha) ishte luan. Ai tha:” Keshtu djaloshi e morri nje gur dhe tha:” O Allah! nese murgu eshte ne te verteten atehere kerkoj prej Teje qe ta vrasesh kete bishte. Ai tha:” Atehere ai gjuajti gurin dhe vrau bishen. Njerezit filluan te pyetnin se kush e ka vrare ate(bishen) dhe disa thane qe djaloshi. Ata u tremben dhe thane:” Ky djalosh ka mesuar dije qe askush tjeter nuk e ka mesuar.” Nje i verber degjoi rreth tij dhe erdhi tek ai dhe i tha:” Nese ma kthen shikimin do te jap kete e ate.” Ai tha:”Nuk e dua ate(pasuri) prej teje, por ama nese shikimi yt te ktehet a do te besosh ne Ate qe ta ka kthyer shikimin?” Ai tha:”Po.” Keshtu ai iu lut Allahut, dhe Ai ia ktheu shikimin dhe i verberi besoi. Ceshtja e tij u lajmerua tek mbreti, keshtu dergoi per te dhe u soll para tij. Ai tha:”Do te vras ty ne nje menyre tjeter qe shoku i tij do te vritet. Ai e thirri murgun dhe ate qe ishte qene i verver. Ai e vuri nje sharre ne koken e njerit prej tyre dhe e vrau. Dhe e vrau tjetrin me nje metode tjeter. Pastaj dha urdhera qe djlaodhi te merrej dhe tha:” Cojeni ne kete e ate mal dhe hidheni nga maja e malit. Ata e cuan tek ali dhe kur arriten vendin nga i cili ishin urdheruar ta hidhnin, ata urrezuan nga mali dhe te gjithe ata rane poshte derisa nuk ngeli askush pervec se djaloshit. Ai tha:” Pastaj ai u kthye dhe mbreti urdheroi qe ta hidhnin ne det. Dhe ai u cua ne det por Allahu i mbyti qe te gjithe ne det dhe e shpetoi ate. Pastaj djaloshi i tha mbretit:”Ti nuk ke mundesi te me vrasesh vetem nese me lidh ne nje trung peme dhe me gjuan dhe kur gjuan te thuash:”Ne Emer te Allahut, Zotit te djaloshit.” Ai tha:” Keshtu ai urdehroi te lishet dhe i gjuati dhe kur i gjuati tha:” Ne Emer te Allahut , Zotit te djaloshit.” Keshtu djaloshi e vendosi doren e tij ne temth, aty ku ishte goditur dhe vdiq.” Njerezit thane:”Ky djalosh kishte dituri qe askush tjeter nuk e kishte. me te vertete ne i besojme Zotit te ketij djaloshi.” Ia tha mbretit:”te gjitha perpjekjet e tua deshtuan para kundershtimeve te ketyre te treve( murgu, ish-i verberi dhe djaloshi sh.p), e tani te gjithe njerezit jane kundra teje.” Ai tha:”Keshtu ai urdheroi qe te hapen gropa, dhe dru per zjarr u hudh ne to dhe zjarri u ndez. Pastaj ai i mblodhi te gjithe njerezit dhe tha:” Kush e braktis fen e tij atehere ne do ta lejme ate( te qete e nuk do ta vrasim sh.p). E ksuh nuk e braktis fene e tij do ta hedhim ne zjarr. keshtu ai nisi ti hedhe ata ne zjarr. Ai tha:” Allahu Tebareke ue Te’ala tha rretn kesaj:” Mallkuar qofshin te zotet e gropave. me zjarr e lende djegese… derisa arriti El Azizul Hamid.”(Buruxh 85:4-8)

Ai tha:” Persa i perket djaloshit ai u varros.” Ai tha:” Eshte permendur se (varri i tij) u hap gjate kohes se Umer ibn el Khattabit dhe gishti i tij ishte ne vendin qe ishte vrare.” Sahih e transmeton Tirmidhi ne Kapitujt e Tefsirit nen Tefsirin e Sures Buruxh

E ka transmetuar gjithashtu Muslimi versionin e te cilit e kemi permendur3005e gjendet ne Musannaf te Abdurr-Rrazakut 9751

Kushtoi vemendje ketyre dy haditheve sepse kane rendesi te madhe





No comments:

Post a Comment