Si e largonte mërzinë dr. Abdurrahman es Sumejjit?
Si e largonte mërzinë dr. Abdurrahman es Sumejjit?
Kur isha në ishullin e Madagaskarit, ku jetoja në një qendër islame bashkë me gruan time. Dhe kishim edhe një kamionçinë të vogël, për të lëvizur nëpër ishull me qëllim përhapjen e Islamit. Ndonjë herë kur e shikoja gruan time në një gjendje jo fort të këndshme, shkoja dhe merrja ndonjë jetim dhe hanim bashkë drekë ose darkë. Atëherë Allahu fuste në zemrat tona një hare dhe një gëzim që nuk e di askush veç Allahut të Pastër nga të metat dhe të Lartësuar. Një ditë prej ditësh solla në shtëpi një jetim që quhej Faruk. Ai vinte nga një fshat ku s’kishte asnjë musliman. Po ashtu edhe prindërit e tij nuk kishin qenë muslimanë. Sigurisht që atë e sollën njerëzit e tij në qendrën tonë.
Kur isha në ishullin e Madagaskarit, ku jetoja në një qendër islame bashkë me gruan time. Dhe kishim edhe një kamionçinë të vogël, për të lëvizur nëpër ishull me qëllim përhapjen e Islamit. Ndonjë herë kur e shikoja gruan time në një gjendje jo fort të këndshme, shkoja dhe merrja ndonjë jetim dhe hanim bashkë drekë ose darkë. Atëherë Allahu fuste në zemrat tona një hare dhe një gëzim që nuk e di askush veç Allahut të Pastër nga të metat dhe të Lartësuar. Një ditë prej ditësh solla në shtëpi një jetim që quhej Faruk. Ai vinte nga një fshat ku s’kishte asnjë musliman. Po ashtu edhe prindërit e tij nuk kishin qenë muslimanë. Sigurisht që atë e sollën njerëzit e tij në qendrën tonë.
Më kujtohet se më kanë lodhur shumë për të mësuar Kuranin përmendësh. Nuk duheshin tërhequr nga lartë me forcë (nuk duhej ushtruar shumë presjon mbi ta) që të mendoin sipas mënyrës tënde. Nuk po mësonin dot as Fatihanë, as “Kul huuall llahu ehad”. Atëherë mora disa toptha të vegjël prej qelqi me të cilët fëmijët luajnë dhe i kanë qejf, dhe u thashë: ‘Kush mëson një sure do t’i jap një sferë qelqi. Kush mëson dy sure do t’i jap dy toptha, e kështu me rradhë.’ Brenda dy javësh, një numër i madh prej tyre mësuan gjysmën e ‘xhuzit Amme’ (10 faqet e fundit të Kuranit). Kjo me mirësinë e Allahut, dhe shkak u bënë këto shtysa që u përshtateshin botës së tyre fëminore dhe skamnore.
Një herë dolëm për të ftuar njerëzit në fenë e Allahut bashkë me familjen time, ky jetimi që quhej Faruk dhe një hoxhë që shërbente si përkthyes mes nesh dhe banorëve vendas. Ajo që na befasoi në këtë rast ishte kjo ngjarje: jetimi Faruk – i cili nuk ishte më shumë se 6 vjeç – ishte ulur nën një pemë dhe përreth tij ishin gati 15 burra të mëdhenj në moshë, e ai u mësonte gjërat elementare të Islamit! Nuk po u besonim syve tanë. Atëherë u ulëm dhe folëm me ata. Katër prej të pranishmëve e pranuan Islamin aty për aty, ndërsa të tjerët thanë: Na lini të mendohemi pak dhe të bindemi se Islami është fe madhështore. Ne duam ta pranojmë Islamin, por na lini të mendohemi edhe pak dhe të këshillohemi me të mëdhenjtë e fisit tonë e pastaj do ta pranojmë Islamin. Kur u kthyem e ftova në shtëpi Farukun dhe e pyeta: Përse po ua mësoje Islamin atyre burrave? – dhe ai më tha: Nëse unë shkoj në Xhennet nuk do të gjej atje veçse arabë, dhe unë nuk di arabisht, prandaj dua që të kem njerëz nga fshati im që të kem me kë të merrem vesh.”
Dr. Abdurrahman es Sumejjit, vdekur në gusht 2013 – Allahu e mëshiroftë me mëshirë të madhe.
Dr. Abdurrahman es Sumejjit, vdekur në gusht 2013 – Allahu e mëshiroftë me mëshirë të madhe.
No comments:
Post a Comment