Pyetje nga burgjet e Rusisë, drejtuar shejkhut të Jordanisë. POSTED ON MAY 26, 2015 BY

SHEJKH MESH'HUR HASEN

Thotë shejkh Mesh’huri: Ka ardhur një letër nga vëllezërit tanë në Rusi. Ata thonë: Falenderimi i takon Allahut Zotit të botëve. Paqja dhe lavdërimi i Allahut qofshin mbi të Dërguarin e Tij besnik. Shejkhu ynë! Allahu ju dhëntë mirësi dhe na bëftë dobi me ju. Kjo është një pyetje nga burgjet e Rusisë.

Pyetja: Cili është mendimi i dijetarëve të fikhut, njësues të Allahut dhe dijetarëve edukatorë, në çështjet e mëposhtme:

Ai që është në burg a konsiderohet udhëtar dhe ka gjykimin e tij në çdo çështje? Dhe a zbatohet në këtë rast fjala e Umerit – radijallahu anhu: Faleni xhumani kudo qofshit?

(Prej gjërave të bukura që u përmendën në këtë fetva ishin) :

Mendimi i hanefive – i cili është edhe mendimi i Shejkhul Islam Ibn Tejmijes – është se: Shkurtimi i namazit (për atë që plotëson kushtet e tij) është detyrim, dhe ai që nuk e shkurton namazin në këtë rast ka gjynah, por namazi i tij është i saktë. Ndërsa mendimi i xhumhurit (shumicës së dijetarëve) është se ai është lehtësim (sunet) dhe jo i detyrueshëm.

Profeti – lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të – fillimisht burgoste në xhami. I pari që posaçëroi një vend për të burgosurit ishte Umeri – Allahu qoftë i kënaqur prej tij, i cili bleu një shtëpi dhe e bëri atë burg të veçantë.

Gjithë bota krenohet me dijetarët tanë, përveç ne muslimanëve. “Të përparuarit” (“të civilizuarit”) prej nesh i luftojnë dijetarët tanë dhe trashëgiminë tonë! Dhe tek Allahu ankohemi!

Të parët që folën në mënyrë të shtjelluar për të drejtat e të burgosurve janë dijetarët tanë – Allahu i mëshiroftë! Sidomos imam Muhammed ibnul Hasen esh-Shejbanij) dhe Kadij (gjykatësi) Ebu Jusuf Ja’kub ibn Ibrahim (dy nxënësit e imam Ebu Hanifes) Allahu i mëshiroftë! I pari në librin e tij “Es sijer” ndërsa i dyti në librin “El kharaxh” (Haraçi).

Kanë përmendur se:

1. Është e drejta e të burgosurit që të dalë për të falur namazin e xhumasë. Të dalë nga burgu për në xhami. (Ose ajo që ndodh sot, ku xhamia është brenda burgut)
2. Dhe është e drejta e tij që të veçohet me gruan e tij dhe të plotësojë kënaqësinë bashkëshortore me të. Dhe për këtë i sistemohet një vend larg nga sytë e njerëzve.
3. Kanë thënë gjithashtu se ka të drejtë t’i mësohet një zanat, që të jetojë nëpërmjet tij. Dmth është e drejta e të burgosurit ndaj atij që e burgos, që t’i mësojë një zanat.

Më thirri një herë një organizatë në Gjenevë (Zvicër) për një simpozium me temë: “Të drejtat e njeriut”. Kjo organizatë quhet: “Muhammed ibnul Hasen esh Shejbanij për të drejtat e njeriut”!Organizatë perëndimore që e njeh Muhammed ibnul Hasen esh Shejbanin, ndërsa shumë prej nxënësve të dijes nuk e njohin atë!

Kështu pra i burgosuri e fal namazin të plotë (jo të shkurtuar), për sa kohë ai është në një vend  ai konsiderohet vendali, falet me xhemat dhe fal xhumanë. Umeri i shkroi Ebu Musa el Esh’ariut dhe i tha: “Faleni xhumanë kudo që të jeni”!

Dhe dikur dijetarët thoshin se: Është detyrë që të dalë i burgosuri për të falur xhumanë në xhamitë e muslimanëve. Por sot nuk mund të realizohet kjo. Dhe për këtë tregohet një histori e bukur.

U burgos një dijetar i quajtur El Buuejtij në kohën e fitnes së krijimit të Kuranit, gjatë sundimit të El Uathik. Ky dijetar dilte për të falur xhumanë dhe thoshte: “O Allah unë iu përgjigja thirrësit Tënd, por ata më penguan (nga falja e xhumasë).” Pasi dilte çdo të xhuma dhe e gjente të mbyllur (me sa duket: portën e qelisë së burgut, dmth nuk e lejonin të dilte nga burgu për të falur xhumanë), thoshte ato fjalë. (Dhe siç kuptohet, ky dijetar ka pasur për qëllim fjalën e Allahut të Lartësuar në suren Xhumuah: “O ju që keni besuar! Kur të bëhet thirrja për namaz ditën e xhuma, ecni për atje ku përmendet Allahu…”)

Ndërsa një dijetar tjetër, Muhammed ibn Eslem et Tuusij kur e pyeti dikush prej nxënësve të tij se si po jeton në burg, ai iu përgjigj: “Mua më kanë zbritur disa fatkeqësi: gjendem në një vend ku nuk mund të zbatoj shumë detyrime dhe të drejta që kanë njerëzit ndaj meje. Nuk fal dot xhumanë!  Nuk urdhëroj dot për të mirë dhe nuk ndaloj dot nga e keqja! Nuk vizitoj dot të sëmurin dhe nuk interesohem dot për nevojat që kanë vëllezërit e mi!” Kur i arritën këto fjalë sundimtarit Abdullah ibn Tahir tha: “Pasha Allahun ne kemi nevojë për këtë, prandaj lirojeni nga burgu”!

Pasha Allahun ne kemi nevojë për një si ky! Kur burgoset një njeri si ky, kjo gjë ndikon dukshëm në shoqëri, mungesa e tij lë gjurmë në shoqëri, prandaj urdhëroi që ta nxirrnin nga burgu (ashtu që të vazhdonte misionin e tij fisnik të përmirësimit të shoqërisë).

E rëndësishme është se nëse i burgosuri ka mundësi ta falë namazin e xhumasë ajo bëhet detyrë për të. Dhe nuk është kusht për faljen e xhumasë të jesh në një fshat (qytet), apo qëndrimi në një vend ku ka një kadi (gjykatës), apo qëndrimi në një vend ku ka treg, siç thonë disa prej dijetarëve. (Xhumaja falet kudo që të jesh, nëse janë dy veta e sipër)

Dhe Allahu i Lartësuar e di më së miri.

Dy rekate sunet të namazit të sabahut dallojnë nga sunetet e tjera me disa gjëra

.

POSTED ON JANUARY 30, 2016 BY UDHA E BESIMTARËVE

Shejh Ibën Uthejmini (Allahu e mëshiroftë!): Dy rekate sunet të namazit të sabahut dallojnë nga sunetet e tjera me disa gjëra.

1. Në to lexohen sure specifike. Në rekatin e pare lexohet “Kul ja ejuhel kafirun” dhe në rekatin e dytë “Kul huvAllahu ehad”. Ose në rekatin e parë “Kulu amena bil-lahi ue ma unzile ilejna” sure “El-Bekare”.

Ndërsa në rekatin e dytë “Kul ja ehlel kitabi tealu ila kelimatin…” sure “Al-Imran”.

2. Këto dy rekte fallen lehtë (shpejt) saqë Aisha radijAllahu anha ka thënë: “A e lexoi (profetialejhis-selam) Ummil-Kitabin apo jo”. Mutefekun alejhi.

Për shkak tës hpejtimit të tij sal-lAllahu alejhi ue sel-lem në faljen e tyre. “Ummul-Kuran” është surja “El-Fatiha”.

3. Këto dy rekate fallen në çdo gjendje; kur je vendali dhe në udhëtim.
4. Në faljen e këtyre dy rekateve sunet ka shpërblime të mëdha. Profeti sal-lAllahu alejhi ue sel-lem ka thënë: “Dy rekate sunet të namzit të sabahut janë më të mira se sa dynjaja dhe çka në të”. E ka nxjerr Muslimi

“Sifetus-Salah”

Përktheu: UnejsSheme

Njeriu i fundit qe hyn ne xhennet

Abdullah Ibn Mesudi radiallahu anhu tha se Profeti salallahu alejhi ue sel-lem tha:

“Une e di njeriun e fundit qe del nga zjarri dhe i fundit do te futet ne Xhennet,eshte nje njeri qe del nga zjarri duke u zvarritur,dhe Allahu i thote atij:
“Shko dhe futu ne Xhennet“.
Kur ai vjen aty i duket sikurse eshte plote,kthehet dhe thote:
“O Zot, e gjeta plote”.I thote Allahu i Lartesuar:
“Shko dhe futu ne Xhennet,ti aty e ke sa dynjaja dhe sa dhjete here sa ajo!
“I thote ai:”A perqeshesh me mua dhe Ti je Mbreti?!”
(Tha Abdullah ibn Mesudi):

“Qeshi i Derguari i Allahut a.s. derisa iu duken dhemballet e tij.Flitej se ai ishte njeriu me i ulet ne Xhennet. Sahih Muslim kapitulli Personi I fundit qe del nga zjarri [461] 308 (186)

حَدَّثَنَا عُثْمَانُ بْنُ أَبِي شَيْبَةَ، وَإِسْحَاقُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ الْحَنْظَلِيُّ، كِلاَهُمَا عَنْ جَرِيرٍ، قَالَ عُثْمَانُ حَدَّثَنَا جَرِيرٌ، عَنْ مَنْصُورٍ، عَنْ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ عَبِيدَةَ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَسْعُودٍ، قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم ‏ "‏ إِنِّي لأَعْلَمُ آخِرَ أَهْلِ النَّارِ خُرُوجًا مِنْهَا وَآخِرَ أَهْلِ الْجَنَّةِ دُخُولاً الْجَنَّةَ رَجُلٌ يَخْرُجُ مِنَ النَّارِ حَبْوًا فَيَقُولُ اللَّهُ تَبَارَكَ وَتَعَالَى لَهُ اذْهَبْ فَادْخُلِ الْجَنَّةَ فَيَأْتِيهَا فَيُخَيَّلُ إِلَيْهِ أَنَّهَا مَلأَى فَيَرْجِعُ فَيَقُولُ يَا رَبِّ وَجَدْتُهَا مَلأَى ‏.‏ فَيَقُولُ اللَّهُ تَبَارَكَ وَتَعَالَى لَهُ اذْهَبْ فَادْخُلِ الْجَنَّةَ - قَالَ - فَيَأْتِيهَا فَيُخَيَّلُ إِلَيْهِ أَنَّهَا مَلأَى فَيَرْجِعُ فَيَقُولُ يَا رَبِّ وَجَدْتُهَا مَلأَى فَيَقُولُ اللَّهُ لَهُ اذْهَبْ فَادْخُلِ الْجَنَّةَ فَإِنَّ لَكَ مِثْلَ الدُّنْيَا وَعَشَرَةَ أَمْثَالِهَا أَوْ إِنَّ لَكَ عَشَرَةَ أَمْثَالِ الدُّنْيَا - قَالَ - فَيَقُولُ أَتَسْخَرُ بِي - أَوْ أَتَضْحَكُ بِي - وَأَنْتَ الْمَلِكُ ‏"‏ قَالَ لَقَدْ رَأَيْتُ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم ضَحِكَ حَتَّى بَدَتْ نَوَاجِذُهُ ‏.‏ قَالَ فَكَانَ يُقَالُ ذَاكَ أَدْنَى أَهْلِ الْجَنَّةِ مَنْزِلَةً ‏.‏

Abdullah Ibn Mes'udi radiallahu anhu tha se Profeti salallahu alejhi ue sel-lem tha:
“Njeriu i fundit qe hyn ne Xhennet,eshte nje njeri qe here ecen dhe here rrezohet dhe nje here tjeter e godet vala e zjarrit,e kur ta kaloje ate,kthehet nga ai dhe thote:
“I Madheruar qofte ai qe me shpetoi nga ti,Allahu mua me dhuroi dicka qe nuk i dhuroi as te pareve dhe as atyre pas meje”.Atehere i paraqitet atij nje peme dhe thote:”O Zot me afro afer asaj peme qe te hy nen hijen e saj dhe te pi nga uji i saj“.
Allahu i Lartesuar i thote:”O Bir i Ademit,nese do ta dhuroj ate a do te me kerkosh tjeter?“
I thote:”Jo o Zot”.Dhe i premton se nuk do t`i kerkoje dic tjeter.Tha Muahmedi a.s.:”Zoti i tij i Larte i`a pranon atij faljen sepse i paraqet gjera qe nuk mund te kete durim nga ato,keshtu Ai e afron afer saj,hyn nen hijen e saj dhe pi nga uji i saj,pastaj i paraqitet atij nje peme edhe me e bukur se e para dhe ai thote:
“O Zot me afro tek ajo peme qe te pi nga ajo dhe te hy nen hijen e saj,nuk do te kerkoj tjeter:
“Allahu i thote:”O Biri i Ademit, a nuk me premtove se nuk do te me kerkosh tjeter?
“Dhe i thote:”Sikur te afroj tek ajo a do te me kerkosh ti prap tjeter?” Ai i premton atij falje sepse i paraqet gjera qe nuk mund te kete durim nga ato,keshtu qe e afron tek ajo dhe ai hyn nen hijen e saj dhe pi nga uji i saj.Pastaj i paraqitet nje pem tek dera e Xhennetit,e cila eshte me e mire se dy te parat.Njeriu i thote:”O Zot,me afro te futem tek ajo qe te hy nen hijen e saj dhe te pi nga uji i saj,dhe nuk do te kerkoje tjeter”.
Allahu i thote:
“O biri i Ademit,a nuk me premtove se nuk do te me kerkosh tjeter?”
I thote o Zot:”Nuk do te kerkoj tjeter”.Zoti i tij i pranon faljen sepse i paraqet gjera qe ai nuk mund te duroje nga ato,keshtu qe e afron tek ajo.Kur te afrohet aty ai degjon zerat e banoreve et Xhennetit,dhe thote:
“O Zot,me fut aty”.
I thote Allahu:”O bir i Ademit cfare te kenaq, aje i kenaqur te jape sa bota dhe njeher sa ajo?”
Thote:”O Zot, a po perqeshesh me mua dhe Ti je Zot i boteve?”

Me kete rast qesh Ibn Mesudi dhe thote:”A nuk me pyesni perse po qesh?”
I thane:”Perse po qesh?”Keshtu qeshi dhe i Derguari i Allahut alejhi selam dhe i thane:”Perse qeshe o i Derguari i Allahut?Tha:
“Nga te qeshurit e Zotit te boteve.Kur ai i tha:”A perqeshesh me mua dhe Ti je Zote i Boteve?”
Allahu i thote:”Une nuk perqeshem me ty,por Une bej cfar deshiroj“.Sahih Muslim 187

حَدَّثَنَا أَبُو بَكْرِ بْنُ أَبِي شَيْبَةَ، حَدَّثَنَا عَفَّانُ بْنُ مُسْلِمٍ، حَدَّثَنَا حَمَّادُ بْنُ سَلَمَةَ، حَدَّثَنَا ثَابِتٌ، عَنْ أَنَسٍ، عَنِ ابْنِ مَسْعُودٍ، أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم قَالَ ‏"‏ آخِرُ مَنْ يَدْخُلُ الْجَنَّةَ رَجُلٌ فَهُوَ يَمْشِي مَرَّةً وَيَكْبُو مَرَّةً وَتَسْفَعُهُ النَّارُ مَرَّةً فَإِذَا مَا جَاوَزَهَا الْتَفَتَ إِلَيْهَا فَقَالَ تَبَارَكَ الَّذِي نَجَّانِي مِنْكِ لَقَدْ أَعْطَانِيَ اللَّهُ شَيْئًا مَا أَعْطَاهُ أَحَدًا مِنَ الأَوَّلِينَ وَالآخِرِينَ ‏.‏ فَتُرْفَعُ لَهُ شَجَرَةٌ فَيَقُولُ أَىْ رَبِّ أَدْنِنِي مِنْ هَذِهِ الشَّجَرَةِ فَلأَسْتَظِلَّ بِظِلِّهَا وَأَشْرَبَ مِنْ مَائِهَا ‏.‏ فَيَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ يَا ابْنَ آدَمَ لَعَلِّي إِنْ أَعْطَيْتُكَهَا سَأَلْتَنِي غَيْرَهَا ‏.‏ فَيَقُولُ لاَ يَا رَبِّ ‏.‏ وَيُعَاهِدُهُ أَنْ لاَ يَسْأَلَهُ غَيْرَهَا وَرَبُّهُ يَعْذِرُهُ لأَنَّهُ يَرَى مَا لاَ صَبْرَ لَهُ عَلَيْهِ فَيُدْنِيهِ مِنْهَا فَيَسْتَظِلُّ بِظِلِّهَا وَيَشْرَبُ مِنْ مَائِهَا ثُمَّ تُرْفَعُ لَهُ شَجَرَةٌ هِيَ أَحْسَنُ مِنَ الأُولَى فَيَقُولُ أَىْ رَبِّ أَدْنِنِي مِنْ هَذِهِ لأَشْرَبَ مِنْ مَائِهَا وَأَسْتَظِلَّ بِظِلِّهَا لاَ أَسْأَلُكَ غَيْرَهَا ‏.‏ فَيَقُولُ يَا ابْنَ آدَمَ أَلَمْ تُعَاهِدْنِي أَنْ لاَ تَسْأَلَنِي غَيْرَهَا فَيَقُولُ لَعَلِّي إِنْ أَدْنَيْتُكَ مِنْهَا تَسْأَلُنِي غَيْرَهَا ‏.‏ فَيُعَاهِدُهُ أَنْ لاَ يَسْأَلَهُ غَيْرَهَا وَرَبُّهُ يَعْذِرُهُ لأَنَّهُ يَرَى مَا لاَ صَبْرَ لَهُ عَلَيْهِ فَيُدْنِيهِ مِنْهَا فَيَسْتَظِلُّ بِظِلِّهَا وَيَشْرَبُ مِنْ مَائِهَا ‏.‏ ثُمَّ تُرْفَعُ لَهُ شَجَرَةٌ عِنْدَ بَابِ الْجَنَّةِ هِيَ أَحْسَنُ مِنَ الأُولَيَيْنِ ‏.‏ فَيَقُولُ أَىْ رَبِّ أَدْنِنِي مِنْ هَذِهِ لأَسْتَظِلَّ بِظِلِّهَا وَأَشْرَبَ مِنْ مَائِهَا لاَ أَسْأَلُكَ غَيْرَهَا ‏.‏ فَيَقُولُ يَا ابْنَ آدَمَ أَلَمْ تُعَاهِدْنِي أَنْ لاَ تَسْأَلَنِي غَيْرَهَا قَالَ بَلَى يَا رَبِّ هَذِهِ لاَ أَسْأَلُكَ غَيْرَهَا ‏.‏ وَرَبُّهُ يَعْذِرُهُ لأَنَّهُ يَرَى مَا لاَ صَبْرَ لَهُ عَلَيْهَا فَيُدْنِيهِ مِنْهَا فَإِذَا أَدْنَاهُ مِنْهَا فَيَسْمَعُ أَصْوَاتَ أَهْلِ الْجَنَّةِ فَيَقُولُ أَىْ رَبِّ أَدْخِلْنِيهَا ‏.‏ فَيَقُولُ يَا ابْنَ آدَمَ مَا يَصْرِينِي مِنْكَ أَيُرْضِيكَ أَنْ أُعْطِيَكَ الدُّنْيَا وَمِثْلَهَا مَعَهَا قَالَ يَا رَبِّ أَتَسْتَهْزِئُ مِنِّي وَأَنْتَ رَبُّ الْعَالَمِينَ ‏"‏ ‏.‏ فَضَحِكَ ابْنُ مَسْعُودٍ فَقَالَ أَلاَ تَسْأَلُونِّي مِمَّ أَضْحَكُ فَقَالُوا مِمَّ تَضْحَكُ قَالَ هَكَذَا ضَحِكَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم ‏.‏ فَقَالُوا مِمَّ تَضْحَكُ يَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ ‏"‏ مِنْ ضِحْكِ رَبِّ الْعَالَمِينَ حِينَ قَالَ أَتَسْتَهْزِئُ مِنِّي وَأَنْتَ رَبُّ الْعَالَمِينَ فَيَقُولُ إِنِّي لاَ أَسْتَهْزِئُ مِنْكَ وَلَكِنِّي عَلَى مَا أَشَاءُ قَادِرٌ ‏"‏ ‏.‏

Kini kujdes

Uehb Ibn Munabbih tha:"Kini kujdes nga tre gjera:"Epshi qe ndiqet, nje shok i keq, dhe mahnitja(pelqimi) e njeriut me veten e tij." Hiljetul Eulijah e Ebu Nuajmit

عن أبي نعيم قال وهب بن منبه رحمه الله احْفَظُوا مِنِّي ثَلاثًا إِيَّاكُمْ وَهَوًى مُتَّبَعًا وَقَرِينَ سُوءٍ وَإِعْجَابَ الْمَرْءِ بِنَفْسِهِ

4863 حلية الأولياء لأبي نعيم وهب بن منبه

Semundjet e popujve

Ebu Hurejrah radiallahu anhu tha se Profeti salallahu alejhi ue sel-lem tha:"Umetin tim do ta godase sëmundja e popujve! I thanë: "O i Dërguari i Allahut, cila është sëmundja e popujve?" Ai u përgjigj: "Mosnjohja e të mirave të Allahut, mendjemadhësia në begati, mburrja me pasuri dhe pasardhës, garimi për këtë botë, urrejtja (mes njëri-tjetrit sh.p), kopracia (mes njëri-tjetrit sh.p),pastaj armiqesia derisa të ndodhë el herxh(vrasjet e shumta).

Transmeton Taberani ne Mu'xhem el Eusat 9249 e ka saktesuar sheikh Albani ne Sahihah 680

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ سَيُصِيبُ أُمَّتِي دَاءُ الأُمَمِ فَقَالُوا يَا رَسُولَ اللَّهِ وَمَا دَاءُ الأُمَمِ قَالَ الأَشَرُ وَالْبَطَرُ وَالتَّدَابُرُ وَالتَّنَافُسُ فِي الدُّنْيَا وَالتَّبَاغُضُ وَالْبُخْلُ حَتَّى يَكُونَ الْبَغْيُّ ثُمَّ يَكُونَ الْهَرْجُ

9249 المعجم الأوسط للطبراني باب الميم من اسمه مقدام

680 المحدث الألباني خلاصة حكم المحدث إسناده جيد في السلسلة الصحيحة

A është i saktë ky hadith?

POSTED ON JANUARY 7, 2016 BY UDHA E BESIMTARËVE
“Puno për Akhiretin tënd sikur do të vdesësh nesër dhe puno për dynjanë tënde sikur do të jetosh përgjithëmonë”, a është hadith ky?

Përgjigja: Jo ky hadith nuk saktësohet. Njëri prej njerëzve të dijes ka bërë një studim për këtë hadith, ai nuk është i saktë nga ana e transmetimit (zinxhirit), po për sa i takon analizës së tekstit të tij ai ka një kuptim të mirë.

Të bësh një punë dynjaje dhe shpërblimi i saj është në akhiret. Muezini thërret ezanin dhe ti je duke punuar, cili është kuptimi i hadithit? Në fakt si hadith ai nuk është i saktë, por ajo është urtësi (fjalë e mençur, e urtë). Prandaj më mirë themi: Cili është kuptimi i kësaj urtësie? “Puno për dynjanë tënde sikur do të jetosh përgjithëmonë”.

Për shembull: ti je duke lyer një mur dhe thërritet ezani. E lë aty ku ke arritur dhe thua: S’e mbarova dot sot do ta mbaroj nesër, unë do të jetoj përgjithëmonë! Nuk e mbarova nesër do ta mbaroj pasnesër. Por e lë punën kur thërritet ezani sepse mendon: Unë nesër do të vdes!
“Puno për Akhiretin tënd sikur do të vdesësh nesër dhe puno për dynjanë tënde sikur do të jetosh përgjithëmonë”

Unë – për shembull – riparoj roba, apo i pres ato… punoj një punë dynjaje, kur vjen koha e adhurimit, atëherë unë e lë punën e dynjasë dhe them: Unë do të jetoj përgjithëmonë, po s’mbarova tani do të mbaroj nesër. (sh.p.: puna pret edhe për nesër, ndërsa adhurimi nuk pret sepse) nesër mund të më vijë vdekja dhe do takoj Allahun me këtë adhurim. (sh.p.: prandaj për akhiretin duhet të punoj tani. Me kusht që kur të jesh në punë të punosh, jo të lozësh dhe ta zvarisësh pa arsye).

Nëse kjo urtësi kuptohet në këtë formë është diçka e mirë, ndërsa ta ushqesh veten me shpresa sikur do të jetosh përgjithëmonë (sh.p.: dhe të përmbysësh kuptimin e mësipërm dhe të thuash: do të jetoj përgjithëmonë prandaj kam kohë të pendohem, kam kohë të falem, kam kohë të bëj vepra të mira…) kjo nuk është e mirë.
Nëse kjo fjalë e urtë kuptohet në këtë mënyrë, nuk shikoj në të diçka të keqe. Dhe Allahu i Lartëuar e di më së miri.

Shejkh Mesh’hur Hasen – Allahu e ruajtë!

Përktheu Emin Bilali

Prej lutjeve përmbledhëse

POSTED ON JANUARY 9, 2016 BY UDHA E BESIMTARËVE
Nga Abdullah ibn Mes’udi – allahu qoftë i kënaqur prej tij – përcillet se Profeti sasu lutej duke thënë: “All llahumme inni es’elukel huda uet tuka, uel afafe uel ghina” (O Allahu im. Unë të kërkoj Ty udhëzimin dhe devotshmërinë, mjaftueshmërinë dhe pasurinë”. Transmeton Muslimi[1]

Kjo është prej lutjeve më gjithëpërfshirëse dhe më të dobishme. Ajo përmban kërkesën e të mirave fetare dhe të kësaj jete. Sepse udhëzimi është dija e dobishme, ndërsa devotshmëria është puna e mirë dhe lënia e atyre që Allahu dhe i Dërguari i Tij (lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të) i kanë ndaluar. Dhe me këto përmirësohet feja. Sepse feja është: dituri të dobishme dhe njohuri të vërteta, që është udhëzimi; dhe zbatimi i bindjes ndaj Allahut dhe të Dërguarit të Tij, dhe kjo është devotshmëria.

Mjaftueshmëria dhe pasuria përmbledhin mos-shpresimin prej njerëzve, mos-lidhjen e zemrës me ta, dhe të qenit i pasur me Allahun dhe me furnizimin e Tij, kënaqjen me rizkun tënd, dhe arritja e rehatisë së zemrës e cila bën që të të mjaftojë ajo që të është dhënë.

Me këto realizohet lumturia e jetës së kësaj bote dhe qetësia shpirtërore dhe, kjo është jeta e këndshme. Prandaj atij që i bëhet rizk udhëzimi dhe devotshmëria, mjaftueshmëria dhe pasuria, i tilli ka arritur të dyja lumturitë dhe ka fituar çdo gjë të mirë që kërkohet dhe ka shpëtuar nga çdo gjë e urryer prej së cilës njerëzit frikësohen. Dhe Allahu është më i Dijshmi.

Behxhetu Kulubil Ebrar

Autor Abdurrahman bin Nasir es Seadi (Allahu e mëshiroftë)

Përktheu Emin Bilali

Te pasurit do te jene te varfer ne diten e gjykimit

Ebu Dherr radiallahu anhu tha:" Isha duke ecur me te Derguarin e Allahut salallahu alejhi ue sel-lem ne Harra te Medines e Profeti salallahu alejhi ue sel-lem me tha:" O Ebu Dherr! " I thashe:" Urdhero O I Derguari I Allahut." Ai tha:" Nuk do te deshiroja te kisha pasurine sa kodra e Uhudit vetem nese asgje prej asaj nuk ngelej me mua qofte edhe nje dinar (monedhe floriri) per me shume se tre dite, pervec  dickaje qe te paguaja borxhet. Do ta kisha shpenzuar te gjithen ne mes roberve te Allahut, keshtu e keshtu. Profeti salallahu alejhi ue sel-lem beri me shenje djathtas e majtas e pas tin kur e tha kete. Profeti salallahu alejhi ue sel-lem vazhdoi te eci e pastaj tha:" Ata qe Kane shume(te pasurit)  do te kene me pak (do te jene te varfer sh.p) ne diten e gjykimit pervec atyre qe japin keshtu, keshtu, keshtu (duke bere me shenje sh.p) djathtas, majtas e prapa, vetemse te paket jane Ata(dmth te pasurit qe e bejne kete fje me pasurine e tyre sh.p). Pastaj me tha:" Qendro ku je e mos leviz derisa te kthehem." Pastaj ai vazhdoi ne erresire derisa nuk e shihja me e degjiva nje ze te larte, e u frikesova se mos ndoshta I ka ndodhur dicka Profetit salallahu alejhi ue sel-lem por mu kujtuan fjalet e tij :
"Qendro ku je e mos leviz derisa te kthehem." E kur I kthye I thashe:" O i Derguari I Allahut salallahu alejhi ue sel-lem degjova nje ze te larte e u frikesova, e I thashe pastaj pjesen tjeter te ngjarjes. Ai me tha:" A degjove dicka? I thashe qe po, e ai tha:"  Ishte Xhibrili qe erdhi e me tha:" Kush vdes pa I bere shirk Allahut asgje, do te hyje ne xhennet." E pyeta:" Edhe nese ka vjedhur e ka bere imoralitet?" Tha:" Po, edhe nese ka vjedhur e ka bere imoralitet." Sahih Bukhari 6444



حَدَّثَنَا الْحَسَنُ بْنُ الرَّبِيعِ، حَدَّثَنَا أَبُو الأَحْوَصِ، عَنِ الأَعْمَشِ، عَنْ زَيْدِ بْنِ وَهْبٍ، قَالَ قَالَ أَبُو ذَرٍّ كُنْتُ أَمْشِي مَعَ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم فِي حَرَّةِ الْمَدِينَةِ فَاسْتَقْبَلَنَا أُحُدٌ فَقَالَ ‏"‏ يَا أَبَا ذَرٍّ ‏"‏‏.‏ قُلْتُ لَبَّيْكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ‏.‏ قَالَ ‏"‏ مَا يَسُرُّنِي أَنَّ عِنْدِي مِثْلَ أُحُدٍ هَذَا ذَهَبًا، تَمْضِي عَلَىَّ ثَالِثَةٌ وَعِنْدِي مِنْهُ دِينَارٌ، إِلاَّ شَيْئًا أُرْصِدُهُ لِدَيْنٍ، إِلاَّ أَنْ أَقُولَ بِهِ فِي عِبَادِ اللَّهِ هَكَذَا وَهَكَذَا وَهَكَذَا ‏"‏‏.‏ عَنْ يَمِينِهِ وَعَنْ شِمَالِهِ وَمِنْ خَلْفِهِ‏.‏ ثُمَّ مَشَى فَقَالَ ‏"‏ إِنَّ الأَكْثَرِينَ هُمُ الأَقَلُّونَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِلاَّ مَنْ قَالَ هَكَذَا وَهَكَذَا وَهَكَذَا ـ عَنْ يَمِينِهِ وَعَنْ شِمَالِهِ وَمِنْ خَلْفِهِ ـ وَقَلِيلٌ مَا هُمْ ‏"‏‏.‏ ثُمَّ قَالَ لِي ‏"‏ مَكَانَكَ لاَ تَبْرَحْ حَتَّى آتِيَكَ ‏"‏‏.‏ ثُمَّ انْطَلَقَ فِي سَوَادِ اللَّيْلِ حَتَّى تَوَارَى فَسَمِعْتُ صَوْتًا قَدِ ارْتَفَعَ، فَتَخَوَّفْتُ أَنْ يَكُونَ قَدْ عَرَضَ لِلنَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم فَأَرَدْتُ أَنْ آتِيَهُ فَذَكَرْتُ قَوْلَهُ لِي ‏"‏ لاَ تَبْرَحْ حَتَّى آتِيَكَ ‏"‏ فَلَمْ أَبْرَحْ حَتَّى أَتَانِي، قُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ لَقَدْ سَمِعْتُ صَوْتًا تَخَوَّفْتُ، فَذَكَرْتُ لَهُ فَقَالَ ‏"‏ وَهَلْ سَمِعْتَهُ ‏"‏‏.‏ قُلْتُ نَعَمْ‏.‏ قَالَ ‏"‏ ذَاكَ جِبْرِيلُ أَتَانِي فَقَالَ مَنْ مَاتَ مِنْ أُمَّتِكَ لاَ يُشْرِكُ بِاللَّهِ شَيْئًا دَخَلَ الْجَنَّةَ ‏"‏‏.‏ قُلْتُ وَإِنْ زَنَى وَإِنْ سَرَقَ قَالَ ‏"‏ وَإِنْ زَنَى وَإِنْ سَرَقَ ‏"‏‏.‏

Sahabet dhe zelli I tyre ne nxitimin ne pune te mira

Ebu Hurejre -Allahu qoftë i kënaqur me të!- se muhaxhirët e varfër kishin ardhur te i Dërguari (salallahu alejhi ue selem) dhe i kishin thënë: "Shkuan të pasurit me grada të larta dhe të mira të pakalueshme." I Dërguari i pyeti: "Si është e mundur?" Muxhahirët u përgjigjën: "Falen siç falemi ne, agjërojnë siç agjërojmë edhe ne, japin lëmoshë, gjë që ne nuk mund ta bëjmë, dhe lirojnë robërit të cilët ne s’mund t’i lirojmë." I Dërguari (salallahu alejhi ue selem) u tha: "A dëshironi t’u mësoj diçka me të cilën do t’i arrini ata që ua kanë tejkaluar dhe t’i tejkaloni e të mos jetë askush si ju, me përjashtim të personit i cili vepron njësoj si ju!?" Sigurisht, o i Dërguar i Allahut, - u përgjigjën ata. I Dërguari u tha: "Në fund të çdo namazi thoni tridhjetë e tri herë subahnallah, el hambulilah dhe Allahu ekber." Ebu Salihu ka thënë: "Pas njëfarë kohe muhaxhirët e varfër sërish u kthyen tek i Dërguari dhe i thanë: "Vëllezërit tanë të pasur kanë dëgjuar atë që e kemi bërë dhe kanë bërë njësoj si ne!" Atëherë Profeti (salallahu alejhi ue selem) u lexoi ajetin: “Kjo është mirësia e Allahut, të cilën Ai ia jep kujt të dojë…” El Maide, 54." Sahih Muslim nr 595 ne librin e Xhamiat dhe faltoret, ne kapitullin 26 "Cfare eshte e rekomanduar te thuhet pas namazit farz dhe menyrat e saj" Teksi arabisht I hadithit vazhdon me gjate me nje rruge tjeter gjithashtu. Nje hadithit te ngjashem me disa ndryshime ne tekst e transmeton edhe Bukhari nr 843


حَدَّثَنَا عَاصِمُ بْنُ النَّضْرِ التَّيْمِيُّ، حَدَّثَنَا الْمُعْتَمِرُ، حَدَّثَنَا عُبَيْدُ اللَّهِ، ح قَالَ وَحَدَّثَنَا قُتَيْبَةُ بْنُ سَعِيدٍ، حَدَّثَنَا لَيْثٌ، عَنِ ابْنِ عَجْلاَنَ، كِلاَهُمَا عَنْ سُمَىٍّ، عَنْ أَبِي صَالِحٍ، عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ، - وَهَذَا حَدِيثُ قُتَيْبَةَ أَنَّ فُقَرَاءَ، الْمُهَاجِرِينَ أَتَوْا رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَقَالُوا ذَهَبَ أَهْلُ الدُّثُورِ بِالدَّرَجَاتِ الْعُلَى وَالنَّعِيمِ الْمُقِيمِ ‏.‏ فَقَالَ ‏"‏ وَمَا ذَاكَ ‏"‏ ‏.‏ قَالُوا يُصَلُّونَ كَمَا نُصَلِّي وَيَصُومُونَ كَمَا نَصُومُ وَيَتَصَدَّقُونَ وَلاَ نَتَصَدَّقُ وَيُعْتِقُونَ وَلاَ نُعْتِقُ ‏.‏ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم ‏"‏ أَفَلاَ أُعَلِّمُكُمْ شَيْئًا تُدْرِكُونَ بِهِ مَنْ سَبَقَكُمْ وَتَسْبِقُونَ بِهِ مَنْ بَعْدَكُمْ وَلاَ يَكُونُ أَحَدٌ أَفْضَلَ مِنْكُمْ إِلاَّ مَنْ صَنَعَ مِثْلَ مَا صَنَعْتُمْ ‏"‏ ‏.‏ قَالُوا بَلَى يَا رَسُولَ اللَّهِ ‏.‏ قَالَ ‏"‏ تُسَبِّحُونَ وَتُكَبِّرُونَ وَتَحْمَدُونَ دُبُرَ كُلِّ صَلاَةٍ ثَلاَثًا وَثَلاَثِينَ مَرَّةً ‏"‏ ‏.‏ قَالَ أَبُو صَالِحٍ فَرَجَعَ فُقَرَاءُ الْمُهَاجِرِينَ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَقَالُوا سَمِعَ إِخْوَانُنَا أَهْلُ الأَمْوَالِ بِمَا فَعَلْنَا فَفَعَلُوا مِثْلَهُ ‏.‏ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم ‏"‏ ذَلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشَاءُ ‏"‏ ‏.‏ وَزَادَ غَيْرُ قُتَيْبَةَ فِي هَذَا الْحَدِيثِ عَنِ اللَّيْثِ عَنِ ابْنِ عَجْلاَنَ قَالَ سُمَىٌّ فَحَدَّثْتُ بَعْضَ أَهْلِي هَذَا الْحَدِيثَ فَقَالَ وَهِمْتَ إِنَّمَا قَالَ ‏"‏ تُسَبِّحُ اللَّهَ ثَلاَثًا وَثَلاَثِينَ وَتَحْمَدُ اللَّهَ ثَلاَثًا وَثَلاَثِينَ وَتُكَبِّرُ اللَّهَ ثَلاَثًا وَثَلاَثِينَ ‏"‏ ‏.‏ فَرَجَعْتُ إِلَى أَبِي صَالِحٍ فَقُلْتُ لَهُ ذَلِكَ فَأَخَذَ بِيَدِي فَقَالَ اللَّهُ أَكْبَرُ وَسُبْحَانَ اللَّهِ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ وَاللَّهُ أَكْبَرُ وَسُبْحَانَ اللَّهِ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ حَتَّى تَبْلُغَ مِنْ جَمِيعِهِنَّ ثَلاَثَةً وَثَلاَثِينَ ‏.‏ قَالَ ابْنُ عَجْلاَنَ فَحَدَّثْتُ بِهَذَا الْحَدِيثِ رَجَاءَ بْنَ حَيْوَةَ فَحَدَّثَنِي بِمِثْلِهِ عَنْ أَبِي صَالِحٍ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم ‏.‏

Nga ky hadithit perfitojme:

1. Sahabet ishin te zellshem ne berjen e puneve te mira. 

2. Ata nuk kishin zili ndaj pasurine ne vetvete, Ata vetem donin te dijne a ka ndonje pune te mire e cila ben qe te arrijne ne miresi te pasurit.

3. Meshira e Allahut ndaj tyre dhe dhenia e mundesise se fitimit te shperblimeve te medha nepermjet dhikrit.

4.  Sahabet e pasur kur e degjuan hadithit e zbatuan gjithashtu sepse ata nuk i pengonte as  shitblejra as bizneset e pasurine e tyre nga dhikri e nga namazi.

5. Profeti salallahu alejhi ue sel-lem e pershkoi vepren e sahabeve si miresi e Allahut, e nuk e pershkoi pasurine si te tille edhe pse pasuria eshte prej miresive te Allahut. 

Pasuria dhe fëmijët janë stoli e jetës së kësaj bote, kurse veprat e mira (fryti i të cilave është i përjetshëm) janë shpërblimi më i mirë te Zoti yt dhe janë shpresa më e mirë. El Kehf 46

الْمَالُ وَالْبَنُونَ زِينَةُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَالْبَاقِيَاتُ الصَّالِحَاتُ خَيْرٌ عِنْدَ رَبِّكَ ثَوَابًا وَخَيْرٌ أَمَلًا

Ibn Kethiri permendet nga Ibn Abbasi ne shpjegimin e ketij ajeti se el bakijatul salihat perfshin edhe dhikrin.

Gjithashtu pasuria nuk ka qene asnjehere synim ne vetvete:

Ebu Dherr radiallahu anhu tha:" Isha duke ecur me te Derguarin e Allahut salallahu alejhi ue sel-lem ne Harra te Medines e Profeti salallahu alejhi ue sel-lem me tha:" O Ebu Dherr! " I thashe:" Urdhero O I Derguari I Allahut." Ai tha:" Nuk do te deshiroja te kisha pasurine sa kodra e Uhudit vetem nese asgje prej asaj nuk ngelej me mua qofte edhe nje dinar (monedhe floriri) per me shume se tre dite, pervec  dickaje qe te paguaja borxhet. Do ta kisha shpenzuar te gjithen ne mes roberve te Allahut, keshtu e keshtu. Profeti salallahu alejhi ue sel-lem beri me shenje djathtas e majtas e pas tin kur e tha kete. Profeti salallahu alejhi ue sel-lem vazhdoi te eci e pastaj tha:" Ata qe Kane shume(te pasurit)  do te kene me pak (do te jene te varfer sh.p) ne diten e gjykimit pervec atyre qe japin keshtu, keshtu, keshtu (duke bere me shenje sh.p) djathtas, majtas e prapa, vetemse te paket jane Ata(dmth te pasurit qe e bejne kete fje me pasurine e tyre sh.p). Pastaj me tha:" Qendro ku je e mos leviz derisa te kthehem." Pastaj ai vazhdoi ne erresire derisa nuk e shihja me e degjiva nje ze te larte, e u frikesova se mos ndoshta I ka ndodhur dicka Profetit salallahu alejhi ue sel-lem por mu kujtuan fjalet e tij :

"Qendro ku je e mos leviz derisa te kthehem." E kur I kthye I thashe:" O i Derguari I Allahut salallahu alejhi ue sel-lem degjova nje ze te larte e u frikesova, e I thashe pastaj pjesen tjeter te ngjarjes. Ai me tha:" A degjove dicka? I thashe qe po, e ai tha:"  Ishte Xhibrili qe erdhi e me tha:" Kush vdes pa I bere shirk Allahut asgje, do te hyje ne xhennet." E pyeta:" Edhe nese ka vjedhur e ka bere imoralitet?" Tha:" Po, edhe nese ka vjedhur e ka bere imoralitet." Sahih Bukhari 6444

حَدَّثَنَا الْحَسَنُ بْنُ الرَّبِيعِ، حَدَّثَنَا أَبُو الأَحْوَصِ، عَنِ الأَعْمَشِ، عَنْ زَيْدِ بْنِ وَهْبٍ، قَالَ قَالَ أَبُو ذَرٍّ كُنْتُ أَمْشِي مَعَ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم فِي حَرَّةِ الْمَدِينَةِ فَاسْتَقْبَلَنَا أُحُدٌ فَقَالَ ‏"‏ يَا أَبَا ذَرٍّ ‏"‏‏.‏ قُلْتُ لَبَّيْكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ‏.‏ قَالَ ‏"‏ مَا يَسُرُّنِي أَنَّ عِنْدِي مِثْلَ أُحُدٍ هَذَا ذَهَبًا، تَمْضِي عَلَىَّ ثَالِثَةٌ وَعِنْدِي مِنْهُ دِينَارٌ، إِلاَّ شَيْئًا أُرْصِدُهُ لِدَيْنٍ، إِلاَّ أَنْ أَقُولَ بِهِ فِي عِبَادِ اللَّهِ هَكَذَا وَهَكَذَا وَهَكَذَا ‏"‏‏.‏ عَنْ يَمِينِهِ وَعَنْ شِمَالِهِ وَمِنْ خَلْفِهِ‏.‏ ثُمَّ مَشَى فَقَالَ ‏"‏ إِنَّ الأَكْثَرِينَ هُمُ الأَقَلُّونَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِلاَّ مَنْ قَالَ هَكَذَا وَهَكَذَا وَهَكَذَا ـ عَنْ يَمِينِهِ وَعَنْ شِمَالِهِ وَمِنْ خَلْفِهِ ـ وَقَلِيلٌ مَا هُمْ ‏"‏‏.‏ ثُمَّ قَالَ لِي ‏"‏ مَكَانَكَ لاَ تَبْرَحْ حَتَّى آتِيَكَ ‏"‏‏.‏ ثُمَّ انْطَلَقَ فِي سَوَادِ اللَّيْلِ حَتَّى تَوَارَى فَسَمِعْتُ صَوْتًا قَدِ ارْتَفَعَ، فَتَخَوَّفْتُ أَنْ يَكُونَ قَدْ عَرَضَ لِلنَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم فَأَرَدْتُ أَنْ آتِيَهُ فَذَكَرْتُ قَوْلَهُ لِي ‏"‏ لاَ تَبْرَحْ حَتَّى آتِيَكَ ‏"‏ فَلَمْ أَبْرَحْ حَتَّى أَتَانِي، قُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ لَقَدْ سَمِعْتُ صَوْتًا تَخَوَّفْتُ، فَذَكَرْتُ لَهُ فَقَالَ ‏"‏ وَهَلْ سَمِعْتَهُ ‏"‏‏.‏ قُلْتُ نَعَمْ‏.‏ قَالَ ‏"‏ ذَاكَ جِبْرِيلُ أَتَانِي فَقَالَ مَنْ مَاتَ مِنْ أُمَّتِكَ لاَ يُشْرِكُ بِاللَّهِ شَيْئًا دَخَلَ الْجَنَّةَ ‏"‏‏.‏ قُلْتُ وَإِنْ زَنَى وَإِنْ سَرَقَ قَالَ ‏"‏ وَإِنْ زَنَى وَإِنْ سَرَقَ ‏"‏‏.‏

Pergjigja e letres

Ibn Abbasi radiallahu anhu tha: " Une mendoj se pergjigja e letres(dmth ti shkruash atij qe te ka shkruar sh.p) eshte detyre ashtu sic eshte kthimi I Selamit." Hasen Edebul Mufred nr 1117 me verifikim te Albanit.



حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ حُجْرٍ، قَالَ‏:‏ أَخْبَرَنَا شَرِيكٌ، عَنِ الْعَبَّاسِ بْنِ ذَرِيحٍ، عَنْ عَامِرٍ، عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ‏:‏ إِنِّي لَأَرَى لِجَوَابِ الْكِتَابِ حَقًّا كَرَدِّ السَّلامِ‏.‏
 حـسـن   (الألباني) حكم  

Hasani tha:" Te pershendesesh me selam eshte veper e mire(bindje ndaj Allahut) e ti pergjigjesh selamit i detyrueshem-farz."
Ether Sahih Edebul Mufred 1040

حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ يُوسُفَ، قَالَ‏:‏ حَدَّثَنَا سُفْيَانُ، عَنْ هِشَامٍ، عَنِ الْحَسَنِ قَالَ‏:‏ التَّسْلِيمُ تَطَوَّعٌ، وَالرَّدُّ فَرِيضَةٌ‏.‏
   صـحـيـح   (الألباني) حكم     :

Ne baze te thenies se Ibn Abbasit radiallahu anhu behet e qarte se kthimi i telefonates,  emailit etj hyn ne kete kategori meqenese sot nuk shkruan me njeri letra si perpara shpikjes se telefonin e internet it uAllahu a'lem.

Lutja pas ezanit e gjate shiut

 Sehl Ibn Sa'd Es-saidi radiallahu anhu tha se Profeti salallahu alejhi ue sel-lem tha:"Dy jane qe nuk refuzohen(dmth Allahu I pergjigjet asaj lutje-duaje sh.p) lutja gjate thirrjes(ezanit) e lutja gjate shiut." Sahih e transmeton Hakimi ne El Mustedrak 2534 dhe Taberani ne Mu'xhem el Kebir 5756 e ka saktesuar sheikh Albani ne Sahih el Xhami 3078


 بن سعد مرفوعاً : أن النبي صلى الله عليه وسلم قال : ( ثنتان ما تردان : الدعاء عند النداء ، وتحت المطر ) .
رواه الحاكم في "المستدرك" (2534) والطبراني في "المعجم الكبير" (5756) وصححه الألباني في "صحيح الجامع" (3078 ).

Keto jane dy nga kohet me te pershatshme te berjes se lutjeve pas ezanit e gjate shiut e gjithashtu edhe ne mes te namazin te drekes e ikindise ne diten e merkure. Per te treja keto kohe ka ardhur qe Allahu I pergjigjet lutjes.

Jane me shume se 20 haditheve qe Kane ardhur me kohet dhe situatat kur lutja pranohet, uAllahu a'lem