Ky popull do dallohet me shkëlqimin e abdesit ditën e Kiametit

POSTED ON JULY 9, 2017 BY UDHA E BESIMTARËVE

Transmetohet nga Ebu Hurejra radijAllahu anhu se ka thënë: E kam dëgjuar të Dërguarin e Allahut sal-lAllahu alejhi ue sel-lem të thotë: “Me të vërtetë populli (umeti) im do të vijë ditën e Kiametit me fytyrë dhe gjymtyrë që shkëlqejnë me rrezet e dritës prej gjurmëve të abdesit. Prandaj kush mundet prej jush ta shtojë rrezen e dritës (shkëlqimin), le ta bëj atë.” Mutefekun alejhi. Teksti është i Muslimit.

Shejh Salih el-Feuzani (Allahu e ruajttë!): Fjala e tij sal-lAllahu alejhi ue sel-lem: “Me të vërtetë populli(umeti) im” d.m.th. umeti i përgjigjes, të cilët i janë përgjigjur të Dërguarit të Allahut sal-lAllahu alejhi ue sel-lem dhe e kanë besuar atë. Këta quhen “umeh ixhabeh”[1].

Ndërsa umeti i thirrjes (umeh ed-daueh) janë të gjithë krijesat prej njerëzve dhe xhindëve, muslimanët dhe jobesimtarët. Ngase thirrja e tij sal-lAllahu alejhi ue sel-lem është e përgjithshme dhe përfshin të gjithë krijesat.

Fjala e tij sal-lAllahu alejhi ue sel-lem “do të vijë ditën e Kiametit” është për qëllim ditën e Ringjalljes. Është quajtur “El-Kijameh” për shkak të daljes së njerëzve nga varret e tyre për te Zoti i botëve. Ngase njerëzit do të ringjallen dhe do dalin nga varret e tyre, pastaj do të tubohen në “El-Mahsher”, pastaj do të merren në llogari për punët që kanë vepruar, do të peshohen veprat e tyre dhe do u jepet regjistri i veprave nga e djathta ose nga e majta. Dhe në fund ose për në xhenet ose për në zjarr.

Populli (umeti) i Muhamedit sal-lAllahu alejhi ue sel-lem ditën e Kimaetit kur të tubohen të gjithë krijesat do të kenë shenja dalluese me anë të së cilave ata do të njihen. E ajo është bardhësia e fytyrave të tyre. Siç thotë Allahu Lartësuar: “Atë ditë kur disa fytyra do të zbardhen e të tjera do të nxihen. Sa për ata që do t’u nxihen fytyrat, (do t’u thuhet): “A mohuat pas besimit tuaj?![2] Atëherë shijoni dënimin për shkak se mohuat! Kurse ata, të cilëve do t’u zbardhen fytyrat,[3] do të jenë mëshirën e Allahut[4] ku do të qëndrojnë përgjithmonë.” Al-Imran, 106-107

Fjala e tij sal-lAllahu alejhi ue sel-lem: “prej gjurmëve të abdesit” që kanë marr abdes në jetën e kësaj bote. Kjo tregon për vlerën e abdesit dhe se ai është adhurim madhështor, gjurmët e të cilit mbesin te besimtarët dhe shfaqen ditën e Kiametit.

“Prandaj kush mundet prej jush ta shtojë rrezen e dritës (shkëlqimin), le ta bëj atë.” Dijetarët kanë mendime të ndryshme përsa i përket kësaj fjalie; a është prej hadithit apo është prej fjalëve të Ebu Hurejrës radijallahu anhu? E sakta është se kjo është prej fjalëve të Ebu Hurjerës radijAllahu anhu.

Ky hadith tregon për disa çështje:

E para: Në të tregohet vlera e abdesit dhe se ai (abdesi) është dritë ditën e Kiametit me anë të së cilit do njihen muslimanët nga popujt e tjerë.

E dyta: Në të tregohet se abdesi është prej veçorive të këtij populli (umeti). Ngase ai është shenjë dalluese për ta (muslimanët) ne mesin e të gjithë popujve. Nëse abdesi do kishte qenë legjitim dhe për popujt e tjerë, atëherë ky popull (umet) nuk do specifikohej me këtë shenjë dalluese. Ky është argument se kjo shenjë dalluese është e veçantë vetëm për këtë popull (umet). Kjo është fjala më e saktë. Ka dijetarë që mendojnë se abdesi është (ka qenë) për të gjithë popujt.

E treta: Pasi e mësuam se fjala “Prandaj kush mundet prej jush ta shtojë rrezen e dritës (shkëlqimin), le ta bëj atë” është prej fjalëve të Ebu Hurejrës radijAllahu anhu, e ky është ixhtihad nga ana e tij, atëherë nga kjo (fjala e Ebu Hurejrës) nuk merret (nxirret) gjykimi legjislativ.

E katërta: Në hadith ka argument për kujdesin që duhet treguar në plotësimin e abdesit, perfeksionin e tij (marrjen në formën më të mirë) dhe shtimin i tij. Në mënyrë që muslimani të fitojë të këtë dallim madhështorë; e ajo është drita ditën e Kiametit.

Shkëputur me disa shkurtime nga “Tes’hilul ilmam bifik’hil ehadith min bulug el-meram” vëll. 1

Përktheu: Unejs Sheme

[1] Që ia janë përgjigjut thirrjes së Profetit alejhis-selam

[2] Si zgjodhët mohimin dhe humbjen para besimit dhe udhëzimit?! Si zgjodhët rrugën e gabuar dhe latë rrugën e drejtë?! Si e mohuat njësimin e Allahut dhe shkelët besën që ju ka marrë: se nuk do t’i bëni shok Atij, por do të adhuroni vetëm Atë?! E të gjitha këto, pas besimit se Allahu është Zoti juaj i vetëm dhe se nuk ka zot tjetër përveç Tij.

[3] Ata të cilët e përmbushën besën e tyre që i dhanë Allahut dhe njësuan Allahun, iu bindën Atij, ndoqën të Dërguarin e Tij.

[4] Në xhenetin e Allahut dhe në të mirat e xhenetit që Allahu i ka përgatitur për banorët e tij.

Kujdesi i dijetarëve ndaj kohës në mënyrë të pashembullt!

POSTED ON APRIL 15, 2017 BY UDHA E BESIMTARËVE

• Kujdesi ndaj kohës në mënyrë të pashembullt!

El Hafidh es Sekhauij tregon në “Ed daul lamiu”[1]kur flet për jetën e Ahmed ibn Sulejman ibn Nasrullah, dijetar i medh’hebit shafi që ka jetuar në Bulkas, pastaj në Kajro dhe ka vdekur më (v. 852) në lulen e rinisë së tij.[2] Thotë për të: “Ishte imam, dijetar i madh, me memorie shumë të fortë, me kuptim të thellë. Kishte pjesë nga çdo fushë e dijes, elokuent, i apasionuar pas diturisë, përsëritjes së saj dhe hulumtimit shkencor. Nuk shkëputej prej studimit aq sa nuk e pengonte për këtë edhe të ecurit, studionte edhe gjatë tij. U lexonte studentëve (apo i lexonin atij) Kuran me llojet e ndryshme të recitimit gjatë ushqimit, nga frika e humbjes së kohës. I habitshëm në këtë fushë. Nuk njoh ndonjë tjetër në kohën e tij që t’i afrohet atij në këtë pikë. Ishte larg sforcimit (ishte i natyrshëm, vetvetja), shumë i thjeshtë me të varfrit. Lexonte shumë shpejt.”

• E njoh prej më shumë se 50 vjetësh, ose shfleton, ose shkruan

Sekhauij thotë gjithashtu në “Ed daul lamiu”[3]kur flet për jetën e Muhammed ibn Ahmed ibn Muhammed el Umerij es Saghanij (vdekur më 854) : “Ishte imam, dijetar i madh, i përparuar në fikh dhe dy usulet[4] në gjuhën arabe. Kishte dituri në fusha të ndryshme të fesë. I zoti në përpilimin e librave, me një dëshirë të flaktë për të lexuar dhe përzgjedhur librat. Thotë për të Ebul Khajr ibn Abdulkauij: ‘E njoh prej më shumë se 50 vitesh. Kurrë nuk kam hyrë tek ai dhe të mos e kem gjetur duke lexuar ndonjë libër, ose duke shkruar’”

• Nuk shkëputej prej leximit edhe kur shkonte në banjë!

Ibnul Kajjimi – Allahu e mëshiroftë – thotë në “Kopshti i të dashuruarve”[5] kur flet për dashurinë e zjarrtë ndaj diturisë: “Më ka treguar vëllai i shejkhut tonë (vëllai i shejkhul Islam Ibn Tejmijes – Allahu e mëshiroftë) Abdurrahman ibn Tejmija për babanë e vet (Abdulhalimin). Thotë: Gjyshi yt (Ebul Berakat, edhe ky dijetar) kur hynte në banjo më thoshte: ‘Më lexo nga ky libër dhe ngrije zërin që të të dëgjoj’”

Them: Dhe ky është zinxhir transmetuesish si dielli, Allahu i mëshiroftë të gjithë!

• Nuk velej nga leximi dhe rrinte deri vonë natën duke lexuar

Imam Sekhauij thotë në “Ed daul lamiu”[6] kur flet për jetën e Ahmed ibn Alij ibn Ibrahim el Hejtemij esh Shafiij (v. 853): “Ka shkëlqyer në fikh dhe ishte shumë i zoti në tëi vinin shumë kollaj në mendje shtjellimet e gjata të çështjeve të ndryshme të jurisprudencës islame, madje i tërë shpjegimit të “Të të saktit të Muslimit” të shkruar nga Neueuij, për shkak të leximit të shpeshtë të tij. Nuk bezdisej nga shfletimi dhe nga marrja me diturinë. Pa lënë mënjanë faktin se ishte njeri i khajrit, me fe, i thjeshtë, serioz, merrte pak nga kjo botë, asket. Kishte fuqi të madhe për të qëndruar gjatë pa gjumë”.

• Nuk udhëtonte pa librat e tij

Imam Sekhauij përmend në “Ed daul lamiu”[7] kur flet për jetën e Imamit gjuhëtarit Muhammed ibn Ja’kub el Fejruzabadij (persian me origjinë) vdekur më 817[8]. Tregon për të se bleu libra të shtrenjtë, aq sa njëri prej tyre thotë se e ka dëgjuar të thotë për ta: “Bleva libra që kushtonin 50 mijë monedha floriri!” Dhe nuk udhëtonte pa i mbartur me vete disa hejbe[9] mbushur me libra. Dhe sa herë që zbriste për të pushuar diku i nxirrte shumicën prej tyre dhe i shfletonte, pastaj i kthente përsëri në vendin e vet kur rimerrte udhëtimin.

Përktheu Emin Bilali

[1] 311/1 dhe në “El kabesul hauij” 153/1 i Shemmait dhe “Nadhmul Ikjan” fq 42-43.

[2] U lind në vitin 824 dhe vdiq më 852 në moshën 28 vjeçare, dhe ky është ai që më ka shpëtuar pa e përmendur tek libri im: “Dijetarët që nuk e kanë kaluar moshën 40 vjeçare” Por do ta përmend bashkë me të tjerë – me lejen e Allahut të Lartësuar – në botimet e ardhshme.
(Sh.p.: konkretisht shejkhu Ali el Imranij – Allahu e ruajtë – flet aty për ata që kanë jetuar nga mosha 15 deri në 40 vjeç, e megjithatë janë llogaritur prej dijetarëve. I Patëmeta është Ai që i dhuron kujt të dëshirojë nga Bujaria e Tij e madhe, dhe zgjedh kë të dojë për të qenë trashëgimtar i Profetëve. Allahut i kërkojmë nga të mirat e Tij të shumta, me të vërtetë Ai është Bujar i Madh, dëgjues i lutjeve!”

[3] 84-85/7, dhe në “Edh dhejlut taamm” 98/2.

[4]  Sh.p.: ‘Usulul fikh’ dmth Bazat e jurisprudencës Islame, dhe ‘Usulud din’ dmth Bazat e fesë islame, ose çështjet që kanë të bëjnë me besimin.

[5] fq. 70

[6] 6/2

[7] 81/10.

[8]Sh.p.:  Një nga mësuesit e Ibn Haxherit, Allahu i mëshiroftë.

[9] Sh.p.: HEJBE f. vet.

Dy torba të mëdha prej leshi a prej liri, të endura a të qepura së bashku, që shërbejnë për të mbajtur sende të ndryshme dhe hidhen në sup njëra para e tjetra prapa, ose varen në samar në të dy anët e kafshës; duqe. Një palë hejbe. Var hejbetë. Mbush hejbetë. Nxjerr nga hejbetë.

Tri çështjet për të cilat njeriu do të pyetet në varrin e tij

POSTED ON JANUARY 12, 2018 BY UDHA E BESIMTARËVE

Kjo është një broshurë e shkurtër në lidhje me akiden e muslimanit me argumente nga Kurani dhe Suneti autentik. E përpiluar me formë të thjeshtë në metodën pyetje-përgjigje. Allahun e lus që ta pranojë me një pramim të mirë dhe ta bëjë atë prej dijes së dobishme, shpërblimi i së cilës vazhdon dhe pas vdekjes!

1. Nëse ty të thuhet: Kush është Zoti yt? Thuaj: Allahu është Zoti im dhe Zoti i gjithçkaje. Unë nuk adhuroj askënd përveç Tij.

Argumenti: Fjala e Allahut të Lartësuar: “Thuaj: “A mos vallë do të kërkoj unë tjetër zot, përveç Allahut, kur Ai është Zoti i gjithçkaje?” El-Enam, 164

Dhe fjala e Tij: “O njerëz! Adhurojeni3 Zotin tuaj, i Cili ju ka krijuar ju dhe ata që kanë qenë para jush, në mënyrë që të bëheni të devotshëm4.” El-Bekare, 21

2. Nëse ty të thuhet: Kush është feja jote? Thuaj: Feja ime është Islami. Ai (Islami) është feja e vërtetë pos të cilit Allahu nuk pranon fe tjetër.

Argumenti: Fjala e Allahut të Lartësuar: “Me të vërtetë feja e vërtetë tek Allahu është Islami.” Al-Imran, 19

Dhe fjala e Tij: “Ndërsa kush kërkon fe tjetër përveç Islamit, atij nuk do t’i pranohet dhe në botën tjetër ai do të jetë prej të humburve.” Al-Imrna, 85

3. Nëse ty të thuhet: Kush është Pprofeti yt? Thuaj: Profeti im është Muhamedi i Dërguari i Allahut sal-lAllahu alejhi ue sel-lem.

Argumenti: Fjala e Allahut të Lartësuar: “Muhamedi nuk është babai i askujt prej burrave tuaj, por është i Dërguari i Allahut dhe vula e profetëve.” El-Ahzab, 40

Dhe fjala e të Lartësuarit: “Është Ai që u solli të analfabetëve një të Dërguar nga gjiri i tyre, për t’u lexuar atyre shpalljet e Tij, për t’i pastruar e për t’u mësuar Librin dhe Urtësinë, ndonëse ata më parë ishin vërtet në humbje të plotë.” El-Xhumuah, 2

Abdurrahman bin Muhamed bin Musa Al Nasr

Përktheu: Unejs Sheme

Shitblerja me kapar

A lejohet shitblerja me kapar (urbun)?

POSTED ON APRIL 17, 2017 BY UDHA E BESIMTARËVE

Shejh Bin Bazi (Allahu e mëshiroftë!) ka thënë:

“Fjala më e saktë e dijetarëve është se lejohet shitblerja me kapar, nëse për këtë bien dakort të dyja palët, si shitësi ashtu dhe blerësi. (Pra, në qoftë se blerësi heq dorë nga malli, shitësit i lejohet që të mbaj kaparin).”

“Fetavua lit-tuxhar ue rrixhalul-eamel” faq. 49.

 Komisioni i Përhershëm i Fetvave ka dalë me vendimin se:

 Shitblerja me kapar është e lejuar. Pra, lejohet që blerësi t’i lërë shitësit një shumë parash, më të vogël se çmimi i plotë i mallit, me qëllim që ta bllokoj shitjen e atij malli (ta ketë të garantuar blerjen e tij më vonë).

Kapari i lënë, llogaritet si pjesë e çmimit dhe në momentin e marrjes së mallit, blerësi i paguan shitësit vetëm diferencën e mbetur të çmimit. Nëse blerësi ndërron mendje dhe heq dorë nga blerja e mallit, atëherë është e drejtë e shitësit që të mbaj kaparin.

Shitblerja me kapar është e lejuar, si në rastin kur caktohet afat kohor për pagesën e çmimit të plotë ashtu edhe në rastin kur nuk caktohet afat kohor. Shitësi ka të drejtë t’i kërkojë blerësit çmimin e plotë të mallit, sapo të jetë kryer akti i shitblerjes dhe blerësi të ketë marrë mallin në dorëzim.

Ndër argumentet e lejimit të shitblerjes me kapar është vepra e Umer ibnul Khatabit (Allahu qoftë i kënaqur prej tij!).

Po ashtu, Abdullah ibën Umeri (Allahu qoftë i kënaqur nga të dy ata!) ishte i mendimit se shitblerja me kapar lejohet.

Imam Ahmed ibën Hanbeli ka thënë: “S’ka problem, lejohet!”

Said ibnul Musejebi dhe Ibën Sirini kanë thënë: “I lejohet blerësit të heqë dorë nga blerja, nëse nuk e do më mallin që synonte ta blinte, por duke i paguar shitësit diçka (si dëmshpërblim).

Sa i takon hadithit në të cilin transmetohet se Profeti (Paqja qoftë mbi të!) ka ndaluar nga shitblerja me kapar, e vërteta është se ai është ‘hadith i dobët’.

E ka vlerësuar si të tillë imam Ahmedi si dhe shumë dijetarë të tjerë, pra nuk vlen të argumentuarit me të.”

 Shkëputur nga libri “Fetvatë e Komisionit të Përhershëm”, vëllimi. 13, faq 133

Përktheu: E. Ajdini